در روزگارانی به سر می بریم که دولتها برای تامین هزینه های خود از تمامی ظرفیتهای موجود استفاده می کنند. یکی از این ظرفیتها صنعت گردشگری یا توریسم است. این صنعت تنها صنعتی است که هرگز ورشکسته نخواهد شد و در صورت داشتن ساختارهای لازم از ظرفیت بالایی برای درآمدزایی و ایجاد اشتغال برخوردار است. نگاهی به کشورهایی که در سالهای اخیر رشد اقتصادی قابل توجهی داشتند، نشان می دهد که بخشی از درآمد آنها از طریق جذب گردشگر بوده است: ترکیه، مالزی، چین، امارات، تایلند، سنگاپور تنها نمونه ای از کشورهای آسیایی هستند که در این زمینه موفق بوده اند. این در حالی است که ما با تکیه بر درآمد نفتی از این مهم غافل بوده و هنوز اراده جدی برای جذب گردشگر خارجی در مدیریت کلان وجود ندارد.  از طرفی، ساختارهای موجود جوابگوی حتی گردشگران داخلی که به لحاظ انبوه تعطیلی ها به خصوص به استانهای شمالی سرازیر می شوند، نیست. شهرهای شمالی می توانند دست کم با ارائه خدمات گردشگری به گردشگران داخلی بخشی از مشکلات اقتصادی از جمله بیکاری را مهار کنند. اکنون شرایط به گونه ای است که گردشگران داخلی با مشکلاتی نظیر محل اسکان، ترافیک طاقت فرسا، عدم وجود سرویسهای مناسب و.... مواجهه هستند که مجموع آنا باعث دلزدگی از سفر شده یا توقف آنها را به حداقل می رساند. استفاده از نیروهای متخصص و تحصیل کرده در کنار افراد با تجربه، توسعه زیرساختهای شهری، تامین و ارئه خدمات رفاهی، مساعد کردن شرایط برای این که گردشگر برای لذت بردن از سفر خود هزینه کند، مشارکت بخش خصوصی در سرمایه گذاری در طرحهای گردشگری و .... می تواند به این امر کمک کند. به هر حال حرکت به این سمت باید از نقطه ای آغاز شود و انتخاب مناسب اعضای شورای شهر آغاز خوبی است. 

به امید فردایی بهتر